Dag 1
We gaan op reis en nemen mee: 39 enthousiaste kinderen uit 6A en 6B!
Het was even zwoegen maar de openingszin van dit nieuw en ongetwijfeld spannend reisverhaal staat alweer op papier. Dit is trouwens het 48e seizoen van de avonturen van onze Haasroodse kapoenen. We kloppen daarmee ruimschoots FC De Kampioenen. En voor de statistici; het is de 19e episode in Saint-Luc en we nemen voor de 16e keer onze intrek in het statige Grand Hôtel Le Cervin. Het zal er trouwens onze laatste keer worden.
Saint-Luc was tot vanmorgen nog een zeer rustig oord. Zelfs in het hoogseizoen lijkt dit dorp er soms niet minder uitgestorven bijliggen dan het plaatselijk kerkhof. Maar éénmaal per jaar gaat de decibelmeter er in het rood. Na een voorspoedige busreis mogen jullie kinderen heus wel wat luidruchtig zijn. Klokslag 8u en onder lichte sneeuwval, parkeren Jerry en Juan van Linden Cars de bus pal voor de deur van het hotel. Stuurmanskunstenaars zijn het. Helaas staat er ook dit jaar niet één inwoner klaar om ons met vlag en wimpel te verwelkomen. Neen, die Zwitsers, gewiekst als ze zijn, weten immers maar al te goed dat er bij aankomst nog tonnen bagage moet verplaatst worden. Wie er gisterenavond bij was – wie niet? – weet dat elke centimeter benut was. Vermits bij wet kinderarbeid verboden is, is het de taak van de begeleiders, sherpa´s lijkt me een beter woord, om het zware materiaal vanuit het ruim van de bus richting slaapkamers en/of de keuken te sjouwen. Gelukkig bezetten we dit jaar de eerste twee verdiepen. Dat scheelt. Omdat de kamerverdeling al op voorhand vastlag, is iedereen vrij snel gesetteld. Bij de ene gaat het uitkieperen van de koffer al wat vlotter dan bij de andere. En bij een enkeling zit het echt mee en belanden de kleren IN de kleerkast. Ach, wat zou het. De mama ziet het toch niet.
Dat sneeuwklassen geen geeuwklassen gaan worden ondervinden de kinderen na het ontbijt. Onze meester vindt het opportuun om aan de dorpsverkenning meteen een leerwandeling te koppelen. De papa van boer Salamin, moge zijn ziel rusten in vrede, lacht zijn tanden bloot om zoveel vindingrijkheid. Van de bergen die we vanaf morgen gaan bedwingen zien we maar weinig want die hullen zich in een dikke mist.
Ook voor het keukenteam staat er onmiddellijk veel werk op de plank. Het vergt eerst heel wat organisatie om al dat proviand te triëren, te vinden en te stockeren om direct daarna met de voorbereidingen ter versterking van de inwendige mens van start te gaan. Statistieken, daar zijn we weer, tonen aan dat wat de Belg tijdens zijn reis op zijn/haar bord voorgeschoteld krijgt een zeer belangrijke toetssteen is qua klanttevredenheid. Ik kan me bijgevolg inbeelden dat u wel eens nieuwsgierig zou kunnen zijn naar wat uw erfgenamen elke dag zoal achter de kiezen zullen steken? Ik zal hier in mijn berichtgeving terdege rekening mee houden. Maar voor deze middag was het dus soep velouté Henri IV met het boterhammetjes en beilagen. Chef Dirk is onze geschiedkundige. Hij zal ons elke dag weten te verrassen met wist-je-datjes over de personen die figureren in of in verband te brengen zijn met zijn gerechten.
Na de middag nemen de ski-minitoren ruimschoots de tijd om met ons het skigebeuren te overlopen. We worden ingedeeld volgens ervaring: 2 groepen beginners o.l.v. Kristin/Goedele en Roeckie, een groep half gevorderden o.l.v. Yoni en de gevorderden o.l.v. Kris. Al ons materiaal voorzien we van een sticker. Handig. Weet dat ook heel wat voorbereiding hieraan vooraf (cfr. het pas moment eind januari) gegaan is. Geen wonder dat dit alles vlot verloopt. Alhoewel dat ze elk jaar hameren op de zorg voor onze uitrusting zijn de eerste zoekgeraakte handschoenen al een feit. Morgen kennen we geen genade meer. De bruine eikels (de nieuwe kakskes) liggen al op de loer!
Om de eetlust wat te stimuleren mogen we een uurtje totaal loos gaan op St-Luc´s rodelbahn. Alle varianten van lepel glijden komen aan bod. Inmiddels is het nog harder beginnen sneeuwen. Net voor dat we mekaar niet meer zien staan, trekken we veiligheidshalve naar de après ski bar voor een frisdrankje.
Rond 16u verwelkomen we juf Cindy en Bart. Kersvers directeur en al meteen op bezoek: il faut le faire zou meester Gunter zeggen. En niet alleen zij hebben ons vandaag verblijd met hun komst, maar ook enkele anciens van de Sneeuwklassen uit de tijd van toen tekenden vanmorgen al present. Met juf Mariette (recordhoudster met 19 deelnames!) en begeleiders Claudette en Johan halen we ongetwijfeld nog heel wat herinneringen op.
De spaghetti bolognaise gaat er zoals gebruikelijk vlotjes in. Zeker met een uitstekende pomerol! Met de klok van achten in zicht komt er al een eind aan deze lange en toch wel vermoeiende dag. We wijzen hun nog snel op de mogelijkheid hun stem/mening te laten horen via de postbus ´Mijn gedacht´. En vanaf nu krijgt, wie zich geroepen voelt, ook de mogelijkheid om een stukje mee te schrijven aan de blog. Die rubriek krijgt dan de naam ´Het was weer druk in St-Luc´. Maar dan komt het onvermijdelijke bevel: tandjes poetsen en naar boven. We verzamelen nog een laatste keer want een verhaaltje door meester Kris kan er nog in. Alhoewel, heel wat oogjes hebben flink wat last van het gevreesde zandmanneke. Tijd dus om onder de wol te kruipen en te dromen van de avonturen die ons nog te wachten staan.
Ook jullie kunnen nu gerust gaan slapen. Wij breiden waarschijnlijk nog een klein vervolg aan deze eerste dag.
The Fab 14 & special guests
