Dag 5: dinsdag 28 maart
Jullie kennen ongetwijfeld de hit ´Lat mie mor lopen´ van onze West-Vlaamse bard Willem Vermandere. Zo beschrijft hij het leven van een ICT-er:
En ‘k wierd computerspecialist
‘k Kost het zodanig programmeren
Totda ‘k van toeten noch blazen ni meer wist
Dit moet zowat de beste weergave zijn van de gemoedstoestand van meester Marc gisterenavond nadat hij de blog had gepost. Waarschijnlijk waren jullie ook verbaasd bij het aanzien van die foto´s uit de oude doos? De avond werd desalniettemin en zoals steeds op een vrolijke manier afgesloten. Kris en Kristin hebben voor de begeleiders alweer een leuk dagelijkse activiteit uitgedokterd. Achtereenvolgens worden we op vaardigheden zoals schuiven, schieten, bouwen en plakken getest. Nu Celeste er niet bij is maakt iedereen weer een kans. Edoch met verlies omgaan blijkt alras de moeilijkste opdracht.
Hoe dan ook, vanmorgen was het ontwaken met Bloody. Een voorbode voor vanavond?! Buiten was het sneeuwtapijt verder aangegroeid. Onze ski-moni´s sommeren ons om een extra laagje aan te trekken want de meteo geeft aan dat op het 1960m zomaar eventjes -10°C is! Vandaag ook een ultra-lange dag ski-fun! Met onze eigen ogen zien we dat de sneeuwkwaliteit top is. En dit eind maart! De ski-groepen van Kris, Pieter en ook Roeckie zien we al de rode piste nemen. ´No balls, no glory´ is het leidmotief van deze laatste. Om 16u is ´t kerekewere.
Het 4-uurtje is inmiddels het 5-uurtje geworden. Een worstenbroodje, ja dat lusten we. Verbaast het jullie nog dat een uurtje nadien de gehaktballetjes in tomatensaus vergezeld van boontjes en opgebakken patatjes er net zo vlot zijn ingaan? Met fruitsalade krijgen we de onontbeerlijke vitamientjes binnen. We zullen ze nog nodig hebben.
Vanavond hebben Chocomel en Cécémel een vrije avond. De inderhaast opgetrommelde assistentes van Lief, Zsofia en Miss Swiffer, nemen de honneurs dan maar waar. In een nauwelijks verstaanbaar taaltje maken ze reclame voor hun massagetechnieken. Ook de hygiëne regels worden nog een opgefrist. Wie dat en andere regels vandaag het best heeft begrepen is de kamer van de Chickenwings. Zij gaan aan de haal met de Mr Properprijs.
Reeds jaren sluiten de sneeuwklassen een avond af met een fakkeltocht. Op het einde ervan is nemen we plaats rond het kampvuur en luisteren we naar het verhaal van de Upior (vampier). Ook de brandweer komt even langs. Aanvankelijk is het gezelligheid troef maar naarmate het verhaal vordert zie je toch al wat meer ongerust heen en weer geschuifel. Wie weet komt die Upior ons morgenvroeg wel wakker maken?! Er is al vraag naar knoflook.
En toen plots, uit het niets, krijg ik een knuffel van Tobé. En dan bedenk ik weer waarom we dit allemaal zo graag doen.
Knuffels terug!
