Dag 7: donderdag 30 maart
Welkom ski-dag 5.
Vandaag trekken we de ganse dag uit om de heuvels van Obertauern onveilig te maken. Dit skigebied ligt op nauwelijks 20´ rijden van Mauterndorf. Juf Karlien spot er bij het uitstappen meteen een momentje om wat les te geven. De boomgrens (weeral die bomen!) en de Noord- Zuidflank komen aan bod. Genoeg daarvan. Wij willen skiën! Onder de vakkundige leiding van onze 4 monitoren ontdekken we nieuwe pistes. De sneeuwkwaliteit valt in vergelijking met gisteren dik tegen. Het is travakken geblazen zoals ze in Haasrode zeggen. Onze 2 groepen gevorderden gaan geen uitdaging uit de weg. In totaal zullen die zo´n 50 à 60 km geskied hebben. De beginnelingen doen niet onder en doen alle blauwe pistes. Dat is wel 30 km hé!
Pietdood en helemaal uitgeteld ploffen we, vroeger dan gepland, onze latten en stokken in de bus. We snakken naar wat rust. Maar eerst ons hongertje stillen. De tomatensoep met balletjes by Bon Hap´Art komt goed van pas.
Wegens tijdsgebrek ontvangen de smurfinnen van het Kiekenkot vandaag hun diploma als winnaars van het dorpspel. Met 13,8/16 deden Annelore, Dorien, Eline, Hasse, Johanna, Margo en Oona het net iets beter dan de rest.
Chocomel en Cécémel raakten het vanmorgen maar niet eens wie nu de properste kamer had. ´Wat e pesjeir vaai twie kiere niks´ werd enkele jaren terug verkozen tot de meest typische dialectuitdrukking voor onze contreien. Vrij vertaald: ´Veel ruzie om niks´. De onschuldige hand van juf Karlien bepaalde dat M.C. – De Smurfen de Grote Smurfmuts mochten opzetten. Proficiat Timo, Gust, Jonas, Luca, Seppe, Gilles en Viktor!
De voorbije week werden we door het keukenteam van Gert nogal in de watten gelegd. Hij fantaseert nu al over hoe hij het volgend jaar denkt aan te pakken. Hou er maar rekening mee dat bij thuiskomst jullie kinderen mogelijk wat ontwenningsverschijnselen zullen vertonen. Vanavond serveert hij verder nog macaroni en dan …. de pièce de résistance. Klussmurf Kris zorgde voor de dat Tele-siège Boghe vlekkeloos liep. Veiligheid eerst want met Gargamel ergens op de piste weet je maar nooit. Vuurwerk! Een draaiende ski lift! Bergtoppen met slagroom en smurfjes! Monden vallen open. De oooohhhhs en waaaaauuuuuws zijn niet te tellen.
Het is onze laatste avond in Haus Wendy. De voorbije dagen hebben we de schaarse vrije tijd benut om een act in te studeren. Hiermee willen we op een ons geheel eigenwijze manier de 14 begeleiders bedanken. Ja, ook onze buschauffeur is er één van ons. De appreciatie is wederzijds want het mag gezegd worden: 6A en 6B, jullie zijn geweldig! Gewapend met gesmeerde zangstem en ingesmeerde dansbenen etaleert de keukenploeg hun talent. Lief, de bezielster van deze smurfen, heeft voor een aangepaste tekst gezorgd. Vader Abraham zet de toon. Zingen jullie mee met het refrein?
Jos, de fluitsmurf, begint
Ja, zing maar na!
La la la
En nu de tweede stem…
La la la
En nou allemaal!
La la la
Waarom zou deze dankavond nu al gedaan zijn? Het is nog maar half negen? Wiens slaperige ogen aan een inhaalmanoeuvre toe zijn, kan al naar de kamer. Maar er zijn ook fuifnummers die je niet van de dansvloer krijgt. De stekker gaat er onherroepelijk uit om 21u15.
Morgen is het al onze laatste dag. Slechts een enkeling is sinds gisteren al begonnen met de valies te maken.
Welterusten.
