woensdag 7 maart

Oei!

Waar is dat zonneke? Saint-Luc gaat de mist in. Dat heeft natuurlijk zo zijn gevolgen voor het skiën. Al zeer snel zoeken enkele begeleiders …. ahum … ´veiligere´ oorden op als u begrijpt wat ik bedoel. Om te vergaderen beweren ze. Maar wij moeten wel door die erwtensoep. Gisteren, tijdens de leerwandeling, vertelde de meester nog dat deze vallei de droogste en ook de zonnigste is van heel Zwitserland. En hij krijgt gelijk want rond 11u beginnen we opnieuw onze neus te zien. Om 13u spreekt iedereen af in Chandolin. De gevorderden nemen o.l.v. Roeckie en Kris deels de zwarte en deels de rode piste. Yoni en Goedele doen dat met de andere groepen maar dan via de blauwe. In het naburige dorp wacht ons onze picknick en ook een kommetje Saint-Germain au croutons. De korstjes zijn facultatief maar kennen gretige afname.

We steken onze skiuitrusting in de camionette van garage Beckers. Dresscode voor de begeleiders is het grijs van onze andere sponsor Clavis. We maken graag tijd voor een fotomoment om hen beide in de spots te zetten. Na de rustpauze trekken we onder aanvoering van de vermaarde gids Ludo via een smal wandelpaadje te voet richting Saint-Luc. Meester Marc, met zijn onafscheidelijke camera in aanslag, hoopt natuurlijk op tuimelpertes. Als blijkt dat juf Goedele deze keer niet meegaat, slinkt die kans natuurlijk heel fel. Bij terugkomst krijgen we nog wat de tijd om onze act voor vanavond verder op punt te stellen.

Het is al dankavond. Aan alle mooie liedjes komen een eind. Dat begint met een laatste avondmaal zijnde tajin met kip en couscous. Crême de la crême is een feestgebak om u tegen te zeggen. Dat de keukendruïdes Dirk en Nico onze smaakpapillen kunnen betoveren hebben ze elke dag kunnen merken aan de file om een extra portie. De kamerinspecteurs nemen ook afscheid met de uitreiking van de prijs voor de netste kamers. Ze hebben er wel even moeten op wachten maar niet minder dan 6 (zes!) kamers, die nog niet eerder in de prijzen waren gevallen, worden in de pinguïns gezet.

We trekken naar de polyvalente feestzaal want we willen een boodschap kwijt aan alle begeleiders. Het is er ééntje van grote dank. Het is wederzijds.

De fabuleuze veertien.

 

PS : ik heb de voorbije dagen met veel plezier de  reacties op de blog gelezen en gisteren zelfs complimenten in ontvangst genomen. De eerlijkheid gebied me wel te zeggen dat ik niet de schrijver van al dat proza ben, maar alleen de fotootjes heb gekozen en alles heb gepost. Alle eer voor de teksten gaat naar showbizz Dirk die ons ook elke avond opnieuw verbaasd.

Marc

Please follow and like us: