Dag 2: zaterdag 25 maart
Vele films, spelletjes en geeuwtjes later…..
Bij het krieken van de dag begon de nervositeit toch wel wat toe te nemen. Het was aftellen die kilometers en tijd. Maar om 8u20 kwam Haus Wendy eindelijk in zicht! We werden er feestelijk opgewacht door de reeds aanwezige begeleiders. Onze chauffeur Peter krijgt een welverdiend applaus. We heten Pierke (ski-moni) en Gert (chef) welkom als nieuwe bendeleden. Lief (verpleging, psychologische ondersteuning en wellnessconsulente) en Nico (keukenrobot) verdienden al eerder hun sporen bij voorgaande sneeuwklassen. Ze zijn er na een bezinningsjaar opnieuw bij. Hoera!
De stemming krijgt wel een flinke deuk als juf Karlien ons informeert dat Jasper er niet bij is. Dedju toch! Van hieruit wensen we hem een snel herstel toe.
We laten even de bagage voor wat het is en schuiven onze beentjes onder tafel voor het ontbijt. Onze keukensmurfen hebben de voorbije uren niet stil gezeten en zullen dat ook de komende dagen niet doen. Uit ervaring weet ik dat jullie heel graag op de hoogte gehouden worden over wat er zoal op het menu staat. Zet jullie schrap:
8u30: ontbijtbuffet met verse Kaiserbrötchen mit vielen Beilagen en dito Getränke 12u: spaghetti bolognaise 16u: smurfentaart uiteraard! 19u: fish-sticks met wortelpuree en verse tartaarsaus. We sluiten af met fruit als dessert.
Misschien dat de broeksriem vandaag nog geen gaatje verder moet opgezet worden. Het is slechts een kwestie van dagen.
De bagageluiken worden geopend. Meteen het sein om onze kamers op te zoeken. Onze begeleiders/gidsen laten zich niet kennen op deze “Grote-Valiezen-Sjouw”. Het is aandoenlijk om sommige smurfen te zien worstelen met hun dekbedovertrek. Het zal hen lukken want thuis doen ze dat toch ook. Zeggen ze. De speelkamer loopt ondertussen al snel vol. Voor de ping pong tafel, de kicker en andere spelletjes moet er al haast gereserveerd worden.
We worden door de sympathieke eigenares Anika verwelkomd. We onthouden dat onze verblijfplaats 350 jaren oud is en eerst diende als paardenstal. Later werd het verbouwd en fungeerde het achtereenvolgens als geboortehuis, muziekschool om dan uiteindelijk omstreeks 1978 als jeugdhotel te worden ingericht. Vervolgens leggen onze juf en meester ons de do´s & dont´s uit. We kunnen ons hier best aan houden willen we in aanmerking komen voor de kamerprijs.
De wolken hebben ondertussen toch al wat plaats gemaakt voor een deugddoend zonneke. Tijd om de beentjes te streken Mauterndorf te gaan verkennen. Ook voor ons begeleiders is dit een nieuwe omgeving. Dit dorp was eertijds een stopplaats in een handelsroute. Er diende dan ook tol (Maut) betaald ter worden. Onderweg bestuderen we de typische woningbouw en bezoeken we de Paasmarkt in Burg Mauterndorf. Voor ons is het belangrijkste pluspunt dat in de zeer onmiddellijke omgeving 50km aan skipistes liggen. Sneeuw ligt er hier niet maar boven op de pistes van Grosseck Speiereck (1920m) bedraagt de sneeuwhoogte 80cm. Volgens onze ski-moni´s zou dit moeten volstaan. Maar dat is voor morgen.
Deze middag sluiten we af met onze T-shirt af te werken of gewoon een doucheje te nemen of het schrijven van een kaartje. Veel nieuws valt er nog niet te rapen. Hoogstens eerste indrukken. Maar wedden dat die allemaal positief zijn? Daar heeft juf Karlien wel voor gezorgd.
Jullie, beste volgers van deze onvolprezen blog, hebben nu al begrepen dat sneeuwklassen geen pony-kamp zullen zijn. Enkel vandaag werd er immers niet echt actief op de latten gestaan. Het finaal aanpassen ervan is echter al wel obligate materie. Al die info, die symbolen en kleurcodes waarmee onze ski-moni´s ons mee overvallen … als we dat allemaal maar kunnen onthouden.
Om 20u (geen typo) is het hoog tijd voor bedtijd want we slapen vannacht een uurtje minder lang. Jullie toch ook?
Dikke knuffels van ons allemaal!
PS: reageren op deze blog mag. Graag zelfs. Het is immers heel leuk om iets van het thuisfront te vernemen.
